Osteopathie is een manuele geneeswijze die ervan uit gaat dat er een voortdurende wisselwerking is tussen de verschillende systemen in het lichaam. Osteopathie vertrekt vanuit de volgende principes

De mens zijn systeem is een functionele eenheid
– Lichaam, geest en emotie zijn een functioneel geheel-
– Klachten en de oorzaak van de klachten liggen niet per definitie op dezelfde locatie in het lichaam
– Er is voortdurende interactie tussen lichaam en geest en tussen de verschillend regio’s in het lichaam

De mens zijn systeem is auto-regulerend en zelf genezend
– Normaal herstelt de gezondheid vanzelf ( een wonde heelt vanzelf, een griep geneest vanzelf)
– Dit systeem werkt niet altijd optimaal en klachten kunnen dan aanhouden. Een osteopaat kan hier helpen als de klachten het gevolg zijn van bewegingsverlies. Hij zal zo proberen om het zelfherstellende vermogen van het lichaam te stimuleren. Als de overbelasting op een structuur wegvalt door een goede osteopathie behandeling geneest de ontsteking meestal spontaan ( zelfherstellend vermogen).

De relatie tussen structuur en functie
– Bewegen beinvloedt de structuur en omgekeerd.
– Een gewricht veel belasten ( bewegen) kan sneller slijtage ( structuur) veroorzaken. Functie => structuur
– De structuur van een kniegewricht laat andere bewegingen toe dan de structuur van een schoudergewricht. Structuur => Functie
– Als de beweeglijkheid ( de functie) vermindert, dan wordt het gewricht bijvoorbeeld ( structuur) overbelast. Dit zal uiteindelijk klachten veroorzaken die een osteopaat kan verhelpen.

Als een patient ergens pijn heeft, kan de oorzaak soms elders liggen in het lichaam. Een rugklacht kan bijvoorbeeld zijn oorzaak vinden in een voetletsel dat de patient verplicht zich anders te houden dan normaal zodat de rug abnormaal belast wordt om het voetletsel te compenseren. Ook kan een functioneel organisch probleem leiden tot een rugklacht. Denk maar aan rugklachten naar aanleiding van maandstonden.

Zo ontstaan er letsel-‘ketens’ waarbij oorzaak en gevolg dienen gezocht te worden. Door middel van zachte manuele onderzoeks- en behandelingstechnieken wordt de klacht en de oorzaak gelokaliseerd en behandeld.

De osteopaat behandelt vanuit een grondige kennis van de anatomie, de fysiologie, de biomechanica, de pathologie, …

Deze basiskennis combineert hij met de specifieke osteopathische inzichten om tot een behandelstrategie te komen. Dit na het uitsluiten van structurele medische problemen (kanker, infecties, breuken, structurele beschadiging van het weefsel). Deze laatste behoren terecht tot het vakterrein van de arts, waarmee een osteopaat naar een goede samenwerking streeft.

Een osteopaat behandelt enkel functionele problemen (bewegingsverlies). Deze kunnen optreden in gelijk welk weefsel waaronder het bewegingsapparaat, het fasciale systeem, het neurologisch systeem.

Een osteopaat tracht het natuurlijk herstelmechanisme te stimuleren dat in ieder lichaam aanwezig is. Het lichaam herstelt meestal vanzelf, zoals een snijwonde vanzelf dichtgroeit, zoals een pijnklacht meestal vanzelf verdwijnt, zoals een infectie meestal vanzelf geneest. Soms echter is dit natuurlijk proces verzwakt of afwezig. Op dat ogenblik kijkt de osteopaat of hij de oorzaak kan vinden en corrigeren om zo het natuurlijke proces weer in gang te zetten.